NIECO PRAKTYCZNYCH PRZYKŁADÓW – KONTYNUACJA

Jest znamienne, że skarby ukryte na skrzyżowaniach murów są bardzo trudne do znalezienia, ponieważ w tych miejscach ich promieniowanie jest nieuchwytne. Dlatego też w starożytności skarby ukrywano w taki właśnie sposób.

Poszukując skrytego miejsca pochówku, przybywam w okolicę, gdzie, według uzyskanych informacji, ma znajdować się poszukiwany grób. Na miejscu w prawym ręku trzymam wahadło oraz „świadka” w postaci kawałka kości, natomiast lewą rękę unoszę przed siebie do poziomu i powoli zaczynam obracać się dokoła własnej osi. W pewnej chwili wahadło swymi ruchami wskaże kierunek położenia tajemniczego grobu, a następnie wyznaczy dokładnie miejsce pochówku. Z kolei, chcąc określić położenie głowy i nóg pochowanego, szkicuję na kartce ludzką postać, a następnie palcem wskazującym lewej ręki dotykam głowy na rysunku i poszukuję dalej. Miejsce wskazane reakcją wahadła odpowiada położeniu głowy.

W dość prosty sposób można radiestezyjnie określić procentowy skład stopu. W omawianym przykładzie jest to duraluminium, którego element ma masę 3500 g. W odległości 20-30 cm od niego kładę kawałki miedzi, a między duraluminium i miedzią zawieszam wahadło. Początkowo jest ono nieruchome, lecz przy pewnej ilości położonej miedzi zaczyna krążyć. Przerywam dozowanie i ważę odłożoną miedz. Przypuśćmy, że jest to 140 g ustalam zatem zależność: 3500 : 140 = 100 : X. Miedzi jest więc 4%.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>