Dla określenia, na jakiej głębokości znajduje się woda, operator zatrzymuje się w miejscu, w którym ją wykrył, i zatrzymuje krążenie wahadła. Po chwili wahadło znów zaczyna krążyć i wówczas rytmicznie liczy się: 1, 2. 3 itd. przyjmując, że każda wymawiana liczba odpowiada 1, 5 lub 10 metrom, jak uprzednio przyjęto. Gdy wahadło się zatrzyma, ostatnia liczba określa głębokość położenia cieku.
Celem sprawdzenia powyższego obliczenia wstrzymuje się ruch wahadła nad badanym ciekiem. Następnie zaczyna się liczyć w sposób uprzednio stosowany. Przy wymawianiu liczby odpowiadającej określonej głębokości wahadło powinno się poruszyć. Liczenie można zastąpić uderzaniem nogą lub kijem w ziemię. Każde uderzenie wyraża odpowiednią długość w metrach. Jest to metoda z dokładnością do 20%. Większą precyzję prezentuje metoda kąta 45°.
Aby określić wydajność cieku wodnego, postępuje się podobnie jak przy obliczaniu głębokości, przy czym liczby wymawiane w czasie gdy wahadło jest w ruchu, będą odpowiadać litrom, dekalitrom, hektolitrom. Ostatnia liczba podaje wydajność źródła na minutę.
Dla ustalenia jakości wody przyjmuję mentalnie: „chcę znaleźć jedynie wodę zdatną do picia”. W ręku z wahadłem trzymam dodatkowo „świadka” – buteleczkę wody poszukiwanej. Krążenie w prawo wskazuje wodę dobrą, w lewo złą.
Leave a reply