Rysunek anatomiczny

W takiej sytuacji używa się rysunku anatomicznego, pozwalającego na leczenie wybranego organu lub jego zaatakowanej części. Ponadto badanie na rysunku anatomicznym jest bardziej dokładne niż na samym pacjencie, lecz wymaga doskonałej znajomości anatomii i używania bardzo szczegółowych rysunków. Prowadząc badania za pomocą tablicy anatomicznej można zlokalizować chorą część organu, następnie wykonać jej szkic, który dołącza się do „świadka” pacjenta. Nieco krwi na watce będzie doskonałym „świadkiem”. Całość zostaje poddana działaniu nadajnika pracującemu kolorem przywracającym równowagę. W ten sposób tylko chora część otrzymuje leczące promieniowanie, nie zakłócające pracy innego organu.

U pewnego pacjenta zostały zaatakowane różne miejsca tego samego organu, co wymagało różnych promieniowań. Miał obolały przegub prawej dłoni. Występowało obrzmienie, zesztywnienie, złe krążenie, ból. Badanie bezpośrednie zalecało stosowanie rtęci, zatem koloru zielonego Z. Jonizacja rtęcią prowadzona w ciągu miesiąca nie przyniosła zadawalających rezultatów. Pacjent dalej cierpiał i opuchlizna się nie zmniejszała. Przeprowadzono badanie na tablicach anatomicznych i stwierdzono, że choroba jest umiejscowiona w systemie kostnym i stawach, i wymaga zastosowania promienia przeciwgruźliczego, mieszczącego się w wiązce zieleni ujemnej Z-. Ponadto badanie wykazało, że wiązadła przegubu ręki były również zaatakowane. Dla nich zaś leczącym kolorem był fiolet.

„Świadka” i dwa szkice – jeden stawu, drugi wiązadeł, poddano działaniu wybranych promieniowań i osiągnięto doskonałe wyniki. Po kilku tygodniach obrzmienie ustąpiło, przywrócone zostało normalne krążenie, a pacjent odzyskał władzę w palcach.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>