Radiesteta J. Menuet uważał, że: „Zawieszenie i regulację wahadła dla określonych przypadków można przeprowadzić w następujący sposób. Gdy na przykład stoimy nad żyłą srebra, wypuszczamy powoli łańcuszek lub sznurek między palcami aż do uzyskania drgań wahadła, które muszą być wyraźne i regularne. W ten sposób długość wahadła jest wyregulowana dla radiestety i dla samego obiektu.”
Radiesteta Hector Mollin zaś tak opisał cechowanie wahadła: „Bierzemy między kciuk i palec wskazujący koniec pręta, na którym zawieszenie wahadła jest nawinięte, do dotknięcia przez nie tego pręta. Ustawiamy wahadło nad przedmiotem przeznaczonym do badania: kamień, metal, węgiel, i powoli odwijamy zawieszenie, nadając wahadłu oscylacje. W pewnym miejscu przejdzie ono z oscylacji w krążenie. Długość tę się zaznacza, notuje i będzie ona właściwa przy poszukiwaniu takiego samego ciała.”
Teraz przeprowadzimy proste ćwiczenia z wahadłem. Mamy przed sobą przedmiot uważany za złoty. By to sprawdzić, wahadło trzymam nad tym przedmiotem zawieszone na długości odpowiadającej kolorowi złota, czyli pomarańczowemu. Jeśli będzie krążyć w prawo, wówczas wskazuje, że przedmiot jest ze złota lub je zawiera. Natomiast gdy nie porusza się względnie krąży w lewo – wtedy dowodzi, że ów przedmiot złota nie zawiera. Chcąc poznać rodzaj metalu, należy zmieniać długość zawieszenia aż do momentu, gdy wahadło zacznie krążyć w prawo, a jak już wiemy, promieniowaniu danego koloru odpowiada określony metal.
Leave a reply