Każda istota żyjąca i każdy obiekt nieożywiony wydziela promieniowanie, które go charakteryzuje przyjmuje się, że promieniowanie to wysyłane z każdego ciała zwierzęcego, roślinnego łub mineralnego, rozchodzące się w przestrzeni, nie jest rejestrowane przez nasze zmysły. Pojawiło się pojęcie radiestezja. Nazwa ta pochodzi od łacińskiego rnduis – promień, i greckiego aisthesis – odczuwanie.
Można przyjąć, że radiestezja jest to nauka o zasadach interpretacji wskazań odczuć radiestety, o teorii zjawisk radiestezyjnych, o rozwoju umiejętności radiestezyjnych i o związkach z innymi metodami. Radiestezja ma swój język, definicje, teorię budowy świata, metody i cele badań. Naukowe zasady interpretacji polegają na zbieraniu i uogólnianiu danych empirycznych, budowaniu teorii obserwowanych zjawisk i metod badawczych, przewidywaniu wyniku oddziaływań radiestezyjnych oraz na stałej rozbudowie wiedzy teoretycznej i praktycznej.
– odczuwania różnych typów radiacji, czyli promieniowania, i wewnętrznego ich przetwarzania na bodźce fizjologiczne będące uświadomionymi wskazaniami radiestety,
– interpretowania wskazań w języku radiestezji,
– przekazywania innym metody radiestezji, czyli umiejętności radiestezyjnych.
Leave a reply