„Świadkiem” w radiestezji może być kawałek metalu, kartka papieru, ziarnko, pióro ptaka, fotografia, pismo, przedmiot należący do osoby, której dotyczy badanie.
Radiesteci A. de Belizal i P. A. Morel rozróżnili dwa rodzaje świadków: świadek-pr/.ekaźnik i świadek-slowo. Według nich świadek-przekaźnik to ciało lub cząstką biologiczna, odłączona od całości, podobna pod względem geometrycznym lub biologicznym. Natomiast świadek-slowo to określenie abstrakcyjne na wyrażenie kształtu przedmiotu, narządu, względnie czynności reprezentowane, przez słowo, dokładnie je określające. Nabiera ono znaczenia świadka konkretnego w pracach radiestezyjnych.
Przy pracy na wolnym powietrzu świadka trzyma się w tej ręce co i wahadło gdy używamy różdżki – w ręce dzierżącej ramię dodatnie.
Badając na stole, kładzie się na nim „świadka” i dotyka go palcem lewej ręki – anteny. Można też używać wahadeł wydrążonych, do których wkładamy „świadka”. Jednak takie wahadło powinno być pozbawione impregnacji od innych „świadków”, czyli nasycenia promieniowaniem „świadków”.
Impregnacja – remanencja, często wykorzystywana do wykrycia falsyfikatów obrazów, w wielu wypadkach bywa dla nas szkodliwa. Atakuje nasze ubranie, różdżkę, wahadło, a nawet system nerwowy. Dlatego po każdym poważnym badaniu należy nas i nasze ubranie oraz wahadło uwolnić od impregnacji, co jest konieczne dla zdrowia i w celu uniknięcia błędów przy dalszych poszukiwaniach.
Leave a reply