Wahadło trzymane nad ropą naftową lub ciekiem wodnym wydaje się przybierać na wadze, a trzymane nad pustymi przestrzeniami, podziemnymi pieczarami lub nad poduszką gazu sprawia wrażenie ulatywania. Przy używaniu różdżki nad ciekiem wodnym i ropą ugięcie powiększa się, a nad pustymi przestrzeniami zmniejsza się.
Poszukując ropy naftowej wahadło trzymam w prawej ręce, a lewą umoczoną w nafcie wyciąsiam jako antenę przed siebie. Obracam się powoli o 360″ obserwując zachowanie się wahadła. Jeżeli po pełnym obrocie nie zareaguje, dowiedzie, że na dość dużej przestrzeni nie występuje ropa. Jeśli jednak w pewnym miejscu obrotu wahadło zacznie krążyć, wskaże kierunek poszukiwania nafty (rys. 25). Punkt A jest miejscem, w którym znajduje się radiesteta. Wskazaną przez wahadło linię AB wyznaczam tyczkami, następnie odchodzę od niej o około 100 m i w punkcie C powtarzam to samo co w punkcie A. I znów przy obrocie natrafiam na naftę, w kierunku oznaczonym D. Jest to ciek naf- ty. lecz szukam źródła głównego. Po oznaczeniu kołkami C i D. trzymając wahadło blisko powierzchni ziemi, posuwam się od D w kierunku A, następnie C i B. Z chwilą gdy wahadło zacznie krążyć szeroko i szybko, wbijam kołek. Jest to miejsce wiercenia E. Dalej sprawdzam słuszność dotychczasowych poszukiwań, uwzględniając Promień Podstawowy nafty NW 45°. Z punktu E oddalam się, by zatoczyć duże koło do chwili, gdy wahadło rozpocznie krążenie lub oscylacje. Oznaczam ten punkt w terenie jako F i sprawdzam, czy prosta EF odpowiada orientacji NW 45°. Jeśli tak, to dowodzi, że znajduję się nad źródłem. Teraz ustalam jego odległość od powierzchni ziemi. Do czasu gdy wahadło krąży, liczę: 1, 2, 3, 4 itd., przy założeniu mentalnym, że każdej liczbie odpowiada wartość: 1 m. 10 m lub 100 m.
Leave a reply