Zeń-szeń – legenda mówi o nim, że pojawia się tam, gdzie błyskawica trafia w czystą wodę strumyka górskiego. Szeń-diań- szeń, zrodzony z siły niebios i wilgoci ziemi, znany jest na całym świecie już od 4000 lat.
Bylina ta występuje w Azji Wschodniej, głównie w północnej Korei i Chinach. Zawiera skrobię, tłuszcze, olejki eteryczne, witaminy B,, B2, C oraz mikroelementy: żelazo i magnez. Istnieją trzy gatunki dziko rosnącego żeń-szenia: Panax Ginseng C. A. Meyer, Panax japonica C.A.Mey, zwany także Panax repens Maxim, oraz Panax pseudoginseng Wall występujący w Himalajach. „Gin” to po chińsku „człowiek”. Ale skojarzenie z człowiekiem wynika nie tylko z nazwy. Podziemna część rośliny do złudzenia przypomina sylwetkę małego człowieczka. Najważniejszą jej częścią jest ..szyjka”, spełniająca rolę zasobnika substancji potrzebnych do wzrostu nadziemnej części rośliny. Jest ona tym dłuższa, im starszy korzeń, u dziesięcioletnich ma ona 3-4 cm długości, u dwudziestoletnich mierzy ok. 1Ü cm.
Na skutek intensywnych zbiorów w wielu regionach wyniszczono dziko rosnący żeń-szeń i pojawiły się plantacje w Chinach, Korei i Rosji. Żeń-szeń hodowlany jest znacznie tańszy od dzikiego, ale ma znacznie mniejszą aktywność fizjologiczną.
Stanowi on uniwersalny środek leczniczy i działa pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy i serce, zwiększa ogólną wydolność organizmu, podnosi zdolność do pracy, wytrzymałość i odporność. Pobudza rozwój i czynności gruczołów płciowych.
Leave a reply