Nawóz źle dobrany do gleby powoduje obniżenie jej wydajności. Przy jego stosowaniu należy zwrócić uwagę na naturę danej gleby przeznaczonej do nawożenia i rodzaju roślin przewidzianych do uprawy.
Do sprawdzenia celowości zastosowania danego nawozu można wykorzystać Różę Wiatrów. W jej środku umieszcza się jako „świadka” nieco nawozu w szklanej probówce. Przy przesuwaniu wahadła wokół przyrządu zareaguje ono w pewnym miejscu. Temu kierunkowi promieniowania będzie odpowiadać zarówno „świadek”, jak i wskazana gleba. Na przykład umieścimy jako „świadka” azotan składający się z wapnia, sodu, potasu. Będzie on emanował w kierunku SSE podobnie będzie promieniować ziemia gliniasto-piaskowa. Można również postąpić odwrotnie. „Świadkiem” będzie próbka gleby, dla której znajdzie się odpowiedni nawóz.
Z kolei omówimy inną metodę. Na linii biegnącej od osi magnesu w kształcie podkowy lub igły kompasu umieszcza się w odległości około 30 cm grudkę ziemi i jeden z wybranych nawozów. Między tymi dwoma ciałami trzyma się wahadło w ten sposób, by znalazło się w równej odległości od grudki ziemi i nawozu. Przy ich zgodności wahadło będzie krążyć, przy braku zgodności natomiast pozostanie nieruchome. Różne rodzaje nawozów mają następujące kierunki promieniowania:
– ESE – siarczan potasowy, siarczan wapniowy, chlorek potasowy SSE – azotan wapniowy, azotan sodowy, azotan potasowy, węglan sodowy, mączka rybna mieszana z mączką kostną, nawóz świński
– NNE – siarczan miedziowy, żużle, tomasyna ENE – gips
– SE – chlorek sodowy, okruszyny rogów zwierzęcych SSW — siarczan amonowy, supertomasyna, mączka kostna, nawóz koński i owczy SW – superfosfat S – nawóz bydlęcy
W praktyce rolniczej jedne nawozy stosuje się oddzielnie, inne można mieszać ze sobą. Z pomocą wahadła ustala się zgodność nawozów z daną glebą oraz między sobą. W tym celu wystarczy trzymać wahadło między dwoma grudkami różnych nawozów położonych w odległości 30 cm od siebie. Jego ruchy wskażą, czy badane nawozy mogą być mieszane.
Leave a reply