Barwa Á Barwa A fiolet błękitna – niebieska zielona 3800 – 4400 4400 – 5100 5100 – 5750 żólm pomarańczowa czerwona 5750 – 5900 5900 – 6300 6300 – 7700 fale radiowe, a po stronie fioletu promieniowanie nadfioletu (ultrafiolet). promieniowanie X (Roentgena), gamma (7) i promieniowanie kosmiczne.
Kolory radiestezyjne nie są produkcją koloru jakiegoś przedmiotu, lecz wynikiem jego drgań. Np. „kolorem” żelaza jest czerwień, a rtęci zieleń, przy czym każdy z radiestezyjnych kolorów ma własny promień główny z ustalonym kierunkiem według stron świata. I tak fiolet – N, indygo – NE, błękit – NE, zielony
– E i SE, pomarańczowy – SE, czerwony – S. A więc by odnaleźć indywidualność danej rzeczy, należy najpierw odszukać jej główny kolor radiestezyjny, zatem długość jej fali własnej. Znalazłszy „kolor” danego obiektu, można ocenić wpływ drgań odbieranych przez niego z zewnątrz, jak i tych, które on sam wysyła. Można więc ustalić, czy obiekt znajduje się w harmonii z innym obiektem, czy też ich drgania są sobie przeciwne.
Według badacza Hectora Mollina najintensywniejsza emanacja w danym kolorze ma miejsce w następujących porach doby: fiolet
– przez całą noc, lecz maksymalnie około północy indygo
– przed zachodem słońca błękit – w godzinach 8 – 9 zieleń
– w godzinach 9-11 żółty – w godzinach 11 -14 pomarańczowy – od godziny 14 do zachodu słońca czerwony – przy zachodzie słońca.
Leave a reply