Cylindry helikoidalne

Do wysyłania promieniowania służą radiestezyjne nadajniki. Są to urządzenia już opisane wcześniej lub przedstawione poniżej: wahadło z Fikcyjnym stożkiem, wahadła egipskie, wahadło uniwersalne, magnes, półkule, cylindry helikoidalne i inne.

Cylindry helikoidalne emanują drgania kształtu. Można je wykonać w następujący sposób (rys. 39). Z okrągłej, drewnianej tyczki, na przykład kija od szczotki o średnicy 3 cm, wycina się dwanaście dziesięciocentymetrowych cylindrów, które okleja się papierem liniowanym w następujący sposób: jeden cylinder ma linie narysowane równolegle do swej osi, tworząc kolor zieleni ujemnej Z-, pozostałe cylindry mają linie helikoidalne różniące się od siebie nachyleniem 15″. W efekcie otrzymuje się zestaw wszystkich kolorów widma widzialnego i niewidzialnego, odpowiadający wahadłu uniwersalnemu.

Każdy cylinder ma w końcu wgłębienie głębokości 2 cm. przeznaczone do wprowadzania wysięgnika podstawy. Wysięgnik i podstawę wykonano z różnych metali, na przykład wysięgnik z aluminium, a podstawę z miedzi. Zestaw dwu metali jest konieczny do radiestezyjnego izolowania aparatu od stołu, na którym stoi. Sznurek idący od wysięgnika łączy się ze ścianą. Urządzenie stosuje się do leczenia bezpośredniego i pośredniego, z pomocą „świadka”.

Ekran z rysunkiem organu przewidzianego do leczenia i „świadka” umieszcza się w odległości 75 cm od czoła cylindra. Promieniowanie wysyłane przez aparat jest silne i przy chorobach mniej intensywnych wskazane jest naświetlać nie dłużej niż 20 do 30 minut. Bóle głowy pochodzenia neuralgicznego mijają bezpośrednio po zastosowaniu właściwego cylindra, ładunek leczący zaś przekazany przez cylinder działa około 48 godzin.