Na podstawie dotychczasowych rozważań dotyczących praktyk radiestezyjnych można sprecyzować wytyczne dla tego rodzaju diagnozy i kuracji:
– 1. Znaleźć indywidualny kolor pacjenta za pomocą wahadła uniwersalnego.
– 2. Określić liczbę biorytmiczną wskazującą żywotność pacjenta. W tym celu umieszczam „świadka-’ na czarnym kwadracie biomet- ru, a wahadłem zawieszonym na kolorze chorego przesuwam powoli w prawo aż do liczby, nad którą zacznie ono oscylować w poprzek liniału. Ten wynik określi witalność pacjenta.
– 3. Trzymam wahadło w prawej dłoni, rylec (jako antenę) i „świadka” w lewej dłoni. Rylcem dotykam kolejno organów przedstawionych na tablicy anatomicznej. Krążenie w prawo oznacza organ zdrowy, oscylacja lub krążenie w lewo wskazuje chorobę.
– 4. Przez zmianę ustawienia WU lub podawanie choremu kawałków różnobarwnych tkanin wyszukuje się kolor powodujący krążenie wahadła w prawo.
– 5. Aby zastosować wybrany kolor, mam do wykorzystania alternatywnie działanie bezpośrednie i pośrednie. W przypadku pierwszym, w miejscu chorego organu umieszczam kawałek tkaniny ustalonego koloru. W działaniu pośrednim na „Świadka”, połączonego z rysunkiem chorego organu, rzucam promień właściwego koloru, wysyłany przez jeden z opisanych nadajników.
– 6. Aby sprawdzić diagnozę uzyskaną przy pomocy tablic anatomicznych, umieszczam w aparacie Nareta „świadka” w miejscu S, a w N rysunek badanego organu. Kąt utworzony oscylacjami wahadła wobec linii E-W, wskazuje natężenie choroby.
– 7. Leczący promień lub lek, mający przywrócić równowagę w chorym organie, należy sprawdzić przez umieszczenie go w punkcie N kwadratowej tabliczki Nareta. Oscylacje wahadła mówiące o przywróceniu równowagi muszą układać się prostopadle do N-S, a wzdłuż E-W.
Leave a reply