Osoba badana krzyżuje przedramiona i opiera je na stole, ja zaś zawieszam wahadło nad punktem, w którym przedramiona się stykają. Gdy wahadło zacznie krążyć, będzie to dowodem uzdolnień badanego. W tym czasie na jego rękach nie może być biżuterii, a nogi siedzącego muszą być pewnie rozstawione na podłodze i nie skrzyżowane.
Stojąc twarzą w kierunku wschodnim zawieszone wahadło trzymam w odległości 30 cm od splotu słonecznego. Wahadło po chwili zaczyna krążyć. Z liczby krążeń oraz ich intensywności określa się stopień uzdolnienia radiestezyjnego:
– brak uzdolnień
– uzdolnienia słabe
– uzdolnienia średnie
– uzdolnienia dobre
– nadwrażliwość.
Sprawdzony radiesteta trzyma wahadło zawieszone nad swoją dłonią i gdy zacznie ono krążyć, wówczas badana osoba dotyka lekko operatora, powodując jeden z następujących przypadków: 1 – krążenie ustaje, co wskazuje, że badana osoba nie ma zdolności radiestezyjnych 2 – krążenie zwolnione, zatem badany ma mniejsze zdolności niż radiesteta 3 – krążenie zwiększa się, badany ma większe zdolności od badającego 4 – krążenie bez zmian, obaj są jednakowo uzdolnieni.
Staję twarzą w kierunku wschodnim i zawieszone wahadło trzymam na wysokości piersi – wahadło zaczyna krążyć w lewo. Podnoszę lewą nogę, by nie dotykała ziemi lub podłogi, i wówczas wahadło wstrzyma ruch, co dowodzi zdolności radiestezyjnych.
Wszystkie powyższe ćwiczenia kontrolne za pomocą wahadła należy wykonywać na długości zawieszenia odpowiadającego kolorowi badanej osoby.
Leave a reply