Przy dalszym poszukiwaniu wahadło wskazało liczbę 155. W podobny sposób postępuje się, gdy chce się określić w kilogramach wagę osobnika. Pisze się na kartce liczby od 40 do 100 i otrzymuje się trafną odpowiedź. Przy omawianej metodzie można również znaleźć imię i nazwisko nieznanej osoby, której ma się „świadka”.
Najpierw dowiaduję się, z ilu liter składa się imię i nazwisko. Do tego celu służy szereg iiczb: 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 – 10 itd. Jeśli imię składa się z sześciu, a nazwisko z ośmiu liter, trzeba je teraz znaleźć. Tworzy się szereg liter od A do Z. Lewą rękę trzymam na „świadku”, a prawą z zawieszonym wahadłem przesuwam nad wypisanymi literami. Na przykład pierwszą literą będzie D, nad którą zamanifestuje wahadło, druga O itd. Otrzymam np. Donata. Podobnie działając otrzymam nazwisko. Praca jest trudna, wymaga wielkiej cierpliwości i wewnętrznego spokoju, dużą zaś w niej przeszkodą są bóle Fizyczne operatora.
Ad 5. Ks. Mermet stawiając pytanie, czy zabity miał ze sobą złoto lub srebro, w prawym ręku z wahadłem trzymał monetę złotą, następnie srebrną, a palcem wskazującym lewej ręki dotykał fotografii młodzieńca. Wahadło odpowiedziało negatywnie.
Do sądowego badania z pomocą wahadła używa się „świadka”, co pozwala ustalić poszukiwanego osobnika, odtworzyć przebieg zbrodni, przebytą drogę itd. Warto nadmienić, że „świadkiem” mogą być odciski palców, ponieważ emanują potrzebne promieniowanie.
Załóżmy, że zbrodniarz zbiegł po dokonaniu przestępstwa, lecz zapewne pozostawił swe promieniowanie w „świadkach”, jakimi są ślady nóg lub rąk, kawałek odzieży itd. Pracownik policji – radiesteta na miejscu zbrodni znajdzie owe pozostałości i poruszając się zgodnie ze wskazaniami wahadła postępuje podobnie jak ks. Mermet: śledzi punkt po punkcie drogę przestępcy, aż wydobędzie go z kryjówki.
Z pomocą kokainy lub innego narkotyku jako „świadka” pracownik policji antynarkotykowej może przy odprawie granicznej ustalić, który pasażer przemyca dany narkotyk.
Leave a reply