Egipski piasek zamknięty w pudełku z białej blachy stalowej wypromieniowuje na zewnątrz jedynie kolor niebieski, przenikający przez żelazo. Gdyby go zamknąć w cynkowym pudełku, przenikałby jedynie kolor żółty, w pudelku aluminiowym – podczerwień itd. Aby piasek nie promieniował na zewnątrz, wystarczy go trzymać w dwóch pudelkach z różnych metali: na przykład w cynkowym, umieszczonym w pudelku miedzianym. Dzieje się tak dlatego, że każdy metal przepuszcza tylko jeden kolor, natomiast dwa filtry zatrzymują promieniowanie wszystkich kolorów.
Energia promieniowania tego piasku jest znacznie większa od energii wysyłanej z kolorowej tkaniny. Tkanina na biometrze osiąga wartości od 70 do 80, egipski piasek zaś od 150 do 180. W przypadku leczenia kolorami piasek ten emanuje w tym samym czasie dawkę promieniowania dwukrotnie większą niż kolorowa tkanina.
W praktyce z wibracjami radiestezyjnymi należy postępować bardzo ostrożnie, zwłaszcza z materiałami o szerokim zakresie promieniowania, w tym z Z-. W XIX wieku dr A. Burg, badając leczniczą skuteczność metalowych płytek przykładanych do ciała chorego, oświadczył: „…Ten sam metal nie odpowiada wszystkim osobom, bowiem szczególna idiosynkrazja wymaga dla każdej jednostki stosowania specjalnego metalu, w konsekwencji zmiennego, lecz bez określonej reguły”.
Ten sam kolor filtrują różne metale. Na przykład podczerwień jest filtrowana przez aluminium, miedź i ołów, lecz te przefiltrowane kolory nie są identyczne, mimo że wszystkie odpowiadają na podczerwień. Radiesteci interesujący się tym zjawiskiem stwierdzili, że podczerwień będąca falą ciepła, mająca osiem oktaw i ani jednego koloru widma widzialnego, musi mieć jakąś inną podczerwień przefil- trowaną. W czasie zabiegów leczących zauważono, że osoby wymagające podczerwieni reagowały na jeden filtr lepiej niż na drugi, a w tych przypadkach wahadło wskazywało podczerwień jako kolor leczący.
Leave a reply