Tarcza pomiarowa dr. Marty

Składa się ona z dwóch kół współśrodkowych – zewnętrznego i wewnętrznego, odpowiednio podzielonych i oznakowanych (rys. 32). Stan fizyczny badanej osoby wynika z odczytu wartości wymienionej na zewnętrznym kole, poczynając od 180° w kierunku wschodnim poprzez 0° do 360” na zachodzie.

Koło wewnętrzne dotyczy żywotności danej osoby oraz przydatności aplikowanego lekarstwa. W środku tarczy kładzie się „świadka” badanej osoby. Pod „świadkiem” umieszcza się kawałek białego papieru, by urządzenie chronić przed impregnacją po poprzednich „świadkach”. Lewą rękę kładę obok tarczy, a w prawej trzymam nad „świadkiem” wahadło, w którym wymuszam lekkie krążenie. Po chwili wahadło zacznie oscylować w kierunku jakiegoś punktu na zewnętrznym kole. Im większe wykaże ono stopnie wymienione po lewej stronie, tym osoba badana ma lepszy stan zdrowia. Oscylacje skierowane bardziej w prawo sugerują gorszy stan zdrowia. Wskazanie w położeniu ”0” oznacza śmierć. Przy wskazaniu 30″ badana osoba czuje się słabo, 90″ określa dobry stan zdrowia i wystarczającą żywotność. Wartość ponad 90″ świadczy o nadmiernej żywotności.

Przy analizie wyników uzyskanych z tarczy dr. Marty trzeba zwrócić uwagę na wiek badanej osoby, ponieważ mogą występować nieprawidłowości. I dlatego zakłada się typową zależność między wykazywanymi stopniami a wiekiem badanych osób: od 180 do 170 – najwyższa żywotność (dzieci) od 170 do 100 – żywotność dorosłych od 100 do 80 – osoby pomiędzy 50 a 60 rokiem życia od 80 do 40 – osoby pomiędzy 60 a 70 od 40 do 10 – osoby bardzo leciwe.

Często się zdarza, że młodzieniec cierpi na przewlekłą chorobę i jego żywotność będzie wynosić 70. 60, a nawet 40°. Można także spotkać osobę wiekową, która zamiast 60″ wykaże 90″, a nawet 110°.

Przy stawianiu diagnozy radiestezyjnej często korzysta się ze skali żywotności opracowanej przez dr. Marty (rys. 33). Lata Stopnie żywotności:

– 5 172

– 10 164

– 15 156

– 20 148

– 25 140

– 30 132

– 35 124

– 40 116

– 45 108

– 50 100

– 55 90

– 60 so

– 65 60

– 70 40 portad 70 niżej 40

– 30° – moment krytyczny

Tarcza pomiarowa dr. Marty – rozwinięcie

Stan zdrowia danej osoby można określić liczbą serii wahadła. W tym celu dotykam lewą ręką wnętrza lewej dłoni pacjenta, a wahadło, zawieszone w prawej ręce na jego kolorze, trzymam z boku. Po pewnej liczbie obrotów wahadło przejdzie w oscylacje, by następnie przejść do kolejnych obrotów. Jest to seria. Każda z nich zawiera tę samą liczbę krążeń, będącą liczbą indywidualną badanego i mówiącą o jego zdrowiu.

Zdrowie doskonałe to piętnaście obrotów serie znacznie mniejsze dowodzą braku witalności lub depresji, a dużo większe sugerują napięcie nerwowe, podniecenie.

Witalność określa się również biometrem, przy czym bardzo popularny jest biometr L. Chaumera i A. de Belizala. Ma on postać liniału z podziałką centymetrową. Każdy stopień wyraża pięć punktów biometrycznych i tworzy ciąg: 0 – 5 – 10 – 15 … 175. Krążek miedziany o średnicy 15 cm wyznacza punkt 0. Na jego brzeg naniesiono osiem nacięć różnej długości odpowiadających ośmiu kolorom: siedem widma słonecznego plus zieleń ujemna Z- lub szary S. W czasie pomiarów, przy korzystaniu z wahadła uniwersalnego i posługiwaniu się południkiem magnetycznym, miedziany krążek ustawia się tak, by nacięcie koloru pomarańczowego leżało na przedłużeniu środka liniału. Przy pracy południkiem elektrycznym kolor zielony krążka musi być zgodny ze środkiem liniału.

Badanie pacjenta przebiega następująco. Kładzie on kciuk swej dłoni na środku krążka, a operator, trzymając wahadło zawieszone na kolorze pacjenta, przesuwa je wolno wzdłuż liniału, począwszy od zera. Wahadło, które zaczyna krążyć, w pewnym miejscu biometru przechodzi w oscylacje poprzeczne, wskazując liczbę tam napisaną. Przesuwając dalej wahadło wzdłuż biometru można zauważyć, że oscylacje przejdą w krążenie, co pozwala dokładnie podać liczbę określającą witalność pacjenta. Dla osoby zdrowej i w dobrym stanie mieści się ona pomiędzy 90 a 105. Liczba niższa od 65 wyraża niebezpieczny stan osłabienia, wyższa od 115 sygnalizuje dużą nerwowość lub wysokie ciśnienie krwi.

Warto dodać, że nie należy pacjenta badać pod gałęziami drzew lub blisko dużego mebla, np. szafy lub przed lustrem, wówczas bowiem otrzymuje się diagnozy fałszywe, ponieważ drzewa i meble o dużej masie emitują silniejsze niż człowiek promieniowanie. Lustro odbija fale radiestezyjne tak samo jak promienie słoneczne. Gdy siadamy przed lustrem, by na dłoni wyznaczyć swój kolor indywidualny, otrzymamy nie właściwy, lecz inny kolor, będący wypadkową odbić w lustrze.